blog

Binnenkort ben ik 10 jaar in België. Ik kwam uit Roemenië. Ik hou van mijn land van herkomst. Het is een land van warme harten, goed humeur en goede wijn. Maar ook een land van corruptie. De regels zijn soepel. Alles te koop is voor de juiste prijs.

De blogs in de krant zijn maar een klein deel van mijn werk bij Wablieft. Meestal doe ik andere dingen. Ik geef bijvoorbeeld opleidingen over duidelijke taal.

Het was zo’n perfecte dag in april. Geen wolkje aan de hemel. En toch niet te warm. Mijn zoon en ik wandelden in het bos. Om een boog te maken.

In deze krant staat een artikel over de ziekte van Parkinson. Een ernstige ziekte die ik jammer genoeg erg goed ken. Mijn grootmoeder had de ziekte. Mijn moeder heeft ze. 

Vandaag was een topdag. Ik kreeg zomaar ineens, in het midden van de les, een applaus van mijn cursisten. 

Eet jij soms een stukje kaas? Ik niet. Al jaren niet meer. En eieren eet ik ook niet. Ik eet helemaal niets dat van dieren komt. Vegan heet dat.

Heb jij al eens parende padden gezien? Ik wel, vorige week. Dat ging zo.

Ik hou van woorden. Woorden lijken altijd hetzelfde te blijven, maar dat is niet zo. Ze veranderen. Heel traag wel. Een beetje zoals mensen veranderen.