blog

Vandaag is het Valentijn, de dag waarop we de liefde vieren. Restaurants hebben speciale menu’s. Reclame wil je overtuigen om bloemen, parfum of andere cadeaus te kopen. Zo zou je tonen dat je van je geliefde houdt. 

We denken dat een nieuw begin ons verandert. Net als magie. Heb je op 1 januari een wonder gewenst? Is het er nog steeds niet in februari? Ik zal je verklappen: het komt niet.

Een gewone middag aan de eettafel. Mijn zoon zit naast mij. Hij eet een broodje salami. Ondertussen krabt hij al minutenlang aan zijn arm. “Heb je jeuk?” vraag ik. Hij draait met zijn ogen en zucht: “Ja, vader. Ik heb jeuk. Waarom zit ik anders aan mijn arm te krabben?!” Gezellig. 

Vorige zondag bakte ik 300 cupcakes. Nee, niet om zelf op te eten. En ik bakte ze ook niet alleen. Ik bakte ze samen met mijn beste vriendin en haar man. Mijn vriendin en ik zijn al meer dan 30 jaar bevriend. Ze was mijn getuige toen ik trouwde. Ze is de meter van onze jongste dochter. Wij hebben een goede band.

Nederlands spreken? In de klas gaat dat goed. Maar buiten is dat veel moeilijker. Daarom trekken wij elke woensdag met de hele klas de echte wereld in. Vorige week gingen we naar het station. Dat was een idee van Fowsiya. Zij had nog nooit met de trein gereden. 

Ach, die goede voornemens! Het is elk jaar hetzelfde. Op 1 januari heb ik een grote mond: Vanaf nu eet ik gezond! En elke avond ga ik op tijd slapen! Drie weken later zit ik ‘s nachts Netflix te kijken. Met een grote zak chips naast mij.  

Vorige week werd ons gezin twee zusjes rijker. Betty en Boep heten ze. En we zijn zó gelukkig dat ze eindelijk bij ons zijn. Ze komen uit het asiel. Het katten-asiel.

Normaal schrijf ik mijn blog in het kantoor van Wablieft. Of thuis, aan mijn bureau. Maar je raadt nooit waar ik nu zit te schrijven. In een trampoline-park!

Er zijn twee soorten mensen. Mensen die van Kerstmis houden. En mensen die Kerstmis vervelend vinden. De vrolijke en de haters. Zij die met hun ogen rollen. En niet tegen al die versieringen kunnen. En mensen van wie de ogen glimmen als kerstlichtjes. En die nooit genoeg versieringen kunnen hebben.