The Starlings: “Onze nummers zijn ons dagboek”

The Starlings zijn zangvogels 

The Starlings bestaat uit Tom Dice en Kato Callebaut. In 2020 deden ze mee met ‘Liefde voor Muziek’. Hun versie van het liedje ‘Little Submarine’ heb je misschien al gehoord. Daarna verschenen twee albums en traden ze veel op. Dit jaar deden ze ook mee aan de voorrondes van het Songfestival voor België. Met ‘Rollercoaster’ konden ze niet naar het festival gaan. Maar het nummer haalde wel de eerste plaats op de hitlijst van radiozender MNM. 

Hun muziek schrijven ze zelf. Tom speelt gitaar en Kato piano. Ze brengen vooral rustige muziek. Ze werken ook veel met harmonieën. Bij harmonieën zingt de ene een andere noot dan de andere. 

Wablieft: Waarom heten jullie The Starlings? 

Kato: Een starling is een zangvogel.

Tom: Het is het Engelse woord voor een spreeuw. 

Kato: Spreeuwen leven in groep en ze kunnen niet zo goed werken zonder elkaar. We vonden dat wel een mooie eigenschap. Daarom kozen we voor die naam. We houden ook van de natuur.

Het is zomer. Hoe ervaren jullie die?

Kato: De zomer is voor ons de leukste periode. Meestal spelen we dan het meest. Dit jaar spelen we vooral in het najaar. In de zomer zijn er festivals en een paar tv-shows die te maken hebben met muziek. Het is voor ons niet echt vakantie. Maar het is wel leuk werken. 

Tom: Het voelt als vakantie.

Jullie hebben ook een nieuw nummer ‘Under your spell’ met Ozark Henry. Hoe was het om met hem samen te werken?

Tom: Leuk, het was heel spontaan. Vorig jaar leerden we elkaar kennen tijdens de zomerhit-show. Daar brachten we samen één nummer. Daarna spraken we af om een nieuw liedje te maken. Onze stemmen passen zo goed bij elkaar. Dus brachten we het uit.

Met welke andere artiesten zouden jullie ook graag willen samenwerken?

Tom: Ik zou graag iets willen uitbrengen met Duncan Laurence. Ook met Taylor Swift, maar dat is moeilijker.

Kato: Ik denk ook meteen aan Duncan Laurence. We hebben al eens met hem gezongen voor zijn show. Dat was wel heel leuk. Maar we zien wel. We staan open voor veel dingen. Zo zou een samenwerking met een dj ook wel leuk zijn. Dat is iets helemaal anders dan wat we doen.

Wat betekent muziek voor jullie?

Tom: Muziek betekent veel voor ons. We kunnen onze emoties erin kwijt. Voelen we ons blij of droevig? Dan schrijven we een lied om het moment te onthouden. We hopen ook dat andere mensen zich erin herkennen of zich daaraan vasthouden. 

Jullie zijn een koppel, maar werken ook samen. Heeft dat nadelen of heeft dat jullie relatie versterkt?

Tom: Het heeft vooral de relatie versterkt, die was al sterk. We missen elkaar ook snel. 

Kato: Ja, dat heeft tot nu toe alleen maar voordelen. We zingen allebei graag. Als koppel kan je eerlijker zijn. Het gaat makkelijker. We kunnen veel meer samen zingen dan mensen die in een band zitten en geen koppel zijn. Zo gaan onze stemmen beter samen. 

Wanneer hebben jullie beslist dat jullie samen The Starlings zouden zijn?

Tom: Na een half jaar samenzijn, begonnen we samen te schrijven. We lieten het lied horen aan mensen en ze vonden dat mooi. Toen we een klein jaar samen waren, hebben we echt ons eerste liedje uitgebracht als The Starlings.

Kato: Ik ging eten met Tom en zijn manager. We hadden dat laten horen en hij vond dat heel goed. 

Wisten jullie als kind al dat jullie artiest zouden worden?

Tom: Ik wist het vrij snel. Vanaf mijn 14 of 15 jaar spaarde ik voor muziek-instrumenten. Dan zocht ik op wat goed materiaal was. 

Kato: Bij mij heeft dat lang geduurd. Ik ging wel naar de muziekschool en speelde piano. Ook zong ik achter mijn piano en op het schooltoneel. Maar ik was niet zelfzeker genoeg om te denken dat ik het zou doen als job. 

Wanneer had je door dat je wel artiest kon worden?

Kato: In 2011 schreef een vriend mij in voor het tv-programma ‘Idool’. Hij wilde zien wie het verst raakte van ons twee. Ik zong toen wel al graag. Bij Idool ben ik tweede geworden. Toen had ik door dat ik er mijn job van kon maken. Eerder had ik ook meegedaan aan Humo's Rock Rally.

Deze zomer gaan jullie op tour met ‘Dream in Full Colour’. Wat mogen we daarvan verwachten?

Tom: We laten voelen dat we grote dromen hebben en dat onze dromen kleurrijk zijn. Af en toe hebben we ook een droevig liedje. In anderhalf uur laten we de mensen de rest van de wereld vergeten. Er zijn weinig mensen die filmen of foto’s nemen. Ze vergeten het. Dat is het grootste compliment dat we kunnen krijgen. 

Wat kies je?

We lieten The Starlings kiezen tussen twee zaken die ze graag doen. Wat kiezen ze? 

Wablieft: Spelen jullie het liefst op festivals of op zaalconcerten?

Tom: Zaalconcerten.

Kato: Ja, ik kies ook voor zaalconcerten.

Tom: Op festivals komen mensen vaak niet enkel voor jou. Bij zaalconcerten hebben ze allemaal een kaartje gekocht voor jou. Maar we doen allebei heel graag.

Kato: Bij festivals spelen we de nummers die iedereen kent. Bij zaalshows spelen we ook nummers die minder bekend zijn. Maar waar we wel trots op zijn. 

Spelen jullie liever in kleine zalen of in grote zalen?

Kato: We hebben in de Lotto Arena gespeeld. Dat is de grootste zaal waar ik wil spelen. We spelen ook in theaters zoals in het Kursaal en in de Capitole. In die zalen kunnen duizenden mensen binnen. Het is niet klein, maar heeft een leuke grootte. Dan doe ik liever kleinere zalen meerdere keren. 

Tom: Een publiek tussen de 150 en 200 mensen vinden we ook heel tof.

Kato: Dat is ook gezellig. Dan sta je dicht bij het publiek.

Tom: Het is soms zelfs spannender. Je ziet dan echt je publiek. 

Stel, je moet kiezen: enkel zingen of enkel een muziekinstrument spelen?

Kato: Ik kies zingen. Ik haal daar de meeste voldoening uit. En ik kan er meer mijn emotie in kwijt.  

Tom: Ik kan niet zo goed kiezen. Ik kies ook voor zingen. Maar het liefst kies ik niet.

Als je moet kiezen tussen ‘Little Submarine’ en ‘Rollercoaster’. Voor welk liedje zou je dan gaan?

Tom: Ik zeg meteen ‘Rollercoaster’. Het is echt een nummer van onszelf. 

Kato: Voor mij is dat ook ‘Rollercoaster’. Het nummer is ook persoonlijk. Mensen herkennen zich in het nummer. Iedereen geeft er zijn eigen verhaal aan. 'Rollercoaster' voelt niet meer als ons nummer, maar een nummer van het publiek. ‘Little Submarine’ kent iedereen. Ik zing het ook graag. Maar we hebben meer mensen geraakt met ‘Rollercoaster’.

Stel, je kan enkel het liedje schrijven of enkel de videoclip maken. Wat kies je? 

Kato: Dan kies ik voor schrijven. We doen dat altijd. We willen ook dat onze muziek persoonlijk is. Het gaat niet altijd over ons. Maar onze muziek is wel echt ons dagboek. Een videoclip maken is heel leuk. Maar een nummer schrijven is leuker. We schrijven ook voor andere mensen.

Schrijven jullie de liedjes altijd met jullie twee of zit er ook een team bij?

Tom: We schrijven vaak met ons twee. Soms zit daar ook een extra persoon bij, zoals iemand uit Engeland die de taal beter spreekt.

Kato: We gaan ook naar kampen voor liedjes-schrijvers. Elke dag schrijven we met een team voor ons of voor iemand anders. Dat is interessant. De mensen komen ook uit andere landen. Sommige nummers hebben we daar gemaakt. 

Bij welk nummer van een andere artiest vond je het schrijfproces het leukst?

Tom: Ik kan moeilijk kiezen. 'Vrijdag' is een liedje van het vorige album van Camille. Het was leuk om te schrijven. Het is ook het eerste liedje dat is uitgekomen en waarvan ik voor een andere artiest meeschreef.

Kato: We zijn bezig aan een heel leuk project. Dus bij mij gaat het antwoord daarover. Maar ik mag nog niks zeggen. We hebben nog geen slechte sessies gehad. 

Interview door Amber Vandeplas