Hannelore Simoens, journaliste met lef in ‘Special Forces’

“Ik wil geen spijt hebben van wat ik niet deed”

Op maandag 5 juni kennen de tv-kijkers de uitslag. Dan eindigt op VTM het tv-programma ‘Special Forces: Wie durft wint’. Wie overleefde de zware proeven van de Special Forces in Marokko? Journaliste Hannelore Simoens weet er alles van. Zij was erbij als deelnemer.

Special Forces zijn de beste soldaten die de moeilijkste opdrachten uitvoeren. Elf bekende mensen startten aan hun opleiding. De rug van Hannelore deed haar na drie afleveringen vertrekken. Toch mag Hannelore zich nu al een winnaar noemen. “Je komt jezelf tegen, in alles”, vertelt de journaliste van VTM Nieuws aan Wablieft.

Wablieft: Je maakte de opnames voor ‘Special Forces’ mee als deelnemer. Kijk je nu gewoon op tv naar het programma?

Hannelore Simoens: Ja, toch wel. Ik was benieuwd wat de tv-ploeg ervan maakte. En ze bracht dat goed en mooi in beeld.

Hoe voelt het om jezelf zo te zien?

Dat is toch moeilijk, hoor. Ik heb me veel blootgegeven. Dat is anders in mijn job. Voor VTM Nieuws ben ik niet Hannelore, de persoon. Daar ben ik een deel van, en dan nog maar een heel klein deel. Kijkers leren je persoon dan niet kennen. Dat is nu wel anders.

Geef eens een voorbeeld.

Ik toon me veel kwetsbaarder. Je zal me nooit zien huilen op tv. Dat zei en zeg ik altijd. Bij ‘Special Forces’ heeft het niet lang geduurd.(lacht) Ik zit hier nu ook wel zonder make-up. Maar als vrouw op tv is dat zeldzaam. Het is weer een laag die je blootgeeft. En dan heb je de reacties. Vinden de kijkers je wel leuk? Die vraag schrikt af. Gelukkig viel dat heel goed mee.(glimlacht)

Zie je nu zaken die je toen niet merkte?

Ja, ik wist niet dat politicus George-Louis Bouchez zo slecht burpee-oefeningen deed.(lacht)

Hoe komt dat?

De proeven zijn zo zwaar. Na vijf minuten dacht ik al: “Dit gaat niet: ik ga moeten opgeven”. Dan moet je proberen te overleven, keer na keer. Het is als steentje na steentje verleggen op een lange weg. Alleen zo hou je vol.

Jullie hingen toch ook aan elkaar?

Ja, en dat was ook het doel van de opleiders.

Je kende de tien andere deelnemers vooraf niet echt?

Sommigen kende ik al een beetje. Denk aan basketspeelster Ann Wauters en zangeres Laura Tesoro. Maar eigenlijk hebben we elkaar voor het eerst leren kennen op de luchthaven. Dat was meteen spannend. Want iedereen wil weten of en hoe je je voorbereidde. We moesten elkaar erdoor helpen, dat wisten we wel.

Hoe word je een team? Is hetzelfde meemaken genoeg?

Na enkele dagen van die opleiding merkte ik wel één zaak. Niemand had gesproken over wat hij of zij doet in het leven. Niet over Sportpaleizen vullen, niet over de politiek… Het ging altijd heel snel over iets anders. Wie zijn wij? Waarvoor sta je? Welke waarden deel je? En dat maakt al snel een band.

Maar iemand als Bouchez werd toch snel een last. Door hem moest het team vaak straffen uitvoeren… 

Ja, dat vind je steeds minder leuk. Door de vermoeidheid. Maar goed… Hij heeft de opleiding gewoon onderschat. Hij was niet voorbereid.

Waren er proeven die je leuk vond?

Die waar je minder je lichaam moet inzetten.(lacht) Als kijker zie je minder dat we ook vaak les kregen. Denk aan de proef waarvoor we met touwen over een vallei moesten. We moesten dan leren onszelf te beveiligen door knopen te leggen. Ik was er nog altijd onzeker over, hoor… Kaartlezen vond ik heel fijn. Wat niet leuk was, weet ik maar al te goed. Altijd en overal dat lopen met rugzak of spullen. Dat was ik zo beu, echt!

Je rug liet je in de steek. Enkele jaren geleden had je een zwaar ongeval met de auto. Met zware schade aan je rug. Had je vroeger moeten stoppen in ‘Special Forces’?

Nee, het was de juiste beslissing. Ik kon die ochtend amper uit bed. De pijn was er altijd. En ik was bang voor wat nog moest komen.

Hebben sommige deelnemers je verbaasd?

Dan toch vooral Laura Tesoro. Zij was in het begin in paniek. Tegelijk leek ze elke dag wel sterker te worden.

Het programma heet ook ‘Wie durft wint’. Wat had jij te winnen door deel te nemen?

(denkt na) Je kan de titel ook lezen als: ‘als je durft, heb je al gewonnen’. Deelnemen verdient al respect. Want zoveel mensen weigeren…

Heb je getwijfeld toen de vraag kwam?

Zeker… En dat door mijn rug. Ik zei ‘ja, maar…’ Ik heb daarom eerst nog mijn rug laten onderzoeken. Natuurlijk, iedereen had wel iets: de knieën van Ann Wauters waren kapot, Koen Wauters heeft ook rugproblemen,...(lacht) Kortom, wat hield me tegen? Ik wil geen spijt hebben van wat ik niet deed.

Deed je daarom ook al mee aan andere tv-programma’s? Denk aan ‘BV Darts’ en ‘De Verraders’.

Jazeker. Ik ben heel nieuwsgierig. Als journalist hoort dat bij de job. Ik wil meer te weten komen. Ik wil meer mensen leren kennen. Nieuwe uitdagingen trekken me altijd aan. ‘BV Darts’ en ‘De Verraders’ heb ik altijd wel als een spel gezien. Dat was bij ‘Special Forces’ zeker niet zo.

Dus ook als je jezelf tegenkomt, waag je het erop…

Ja, en zelfs als je moet huilen.(lacht) Die uitputting, dat te weinig slapen, het sloopt je. Dat is zeker. Ik was daar vooraf ook bang voor. Maar dat hield me niet tegen. Ik had maar één doel.

Niet afgaan?

Uiteindelijk ging ik als vierde uit het programma. Daar kan ik mee leven.

Wat is het volgende, ‘The Masked Singer’? Dat pak is loodzwaar…

(lacht) Ik kreeg nog geen uitnodiging. En ik zeg tegen niets vooraf nee.

“We zijn er voor u”

Hannelore Simoens werkt voor VTM Nieuws als journaliste. Sinds enkele jaren brengt ze het nieuws uit de ‘Wetstraat’. Dat is de naam voor de politiek in ons land.

Wablieft: Was journalist worden altijd je droom?

Hannelore Simoens: Ja, zelfs als kind al. Ik wilde de waarheid kennen. Ik wilde weten of wat gezegd werd, juist was. Na mijn studies werkte ik nog even aan de universiteit. Maar dan waren er de aanslagen in België van 2016. Bekende tv-zenders als BBC en CNN zonden dan uit hier vanuit Brussel. Ze brachten ‘live’ verslag. Dat wilde ik ook doen, natuurlijk. Dan begon ik te zoeken naar een job als journalist. Uiteindelijk lukte het bij radiozenders Qmusic en Joe. En vandaar ging het naar VTM Nieuws.

Je doet nu vooral politiek, toch een heel eigen wereld.

De politiek is zo belangrijk. Hoe werkt die? Welke machten zitten daarachter? Dat wil ik als journalist tonen. Ik wil kritische vragen stellen. Ik voel me advocaat van de kijker. ‘We zijn er voor u’. Dat is de slagzin van VTM. Maar zo zie ik het zelf als journalist ook. Ik ga naar een politicus met de verontwaardiging van de kijker en die van mezelf. 

Het vertrouwen in de politiek was nog nooit zo laag. Wat denk jij van de politiek op dit moment?

België doet het beter dan veel andere landen. Als het gaat over de koopkracht van de mensen. Over de rekeningen van energie, en nog veel meer. Toch kan de politiek dat niet omzetten in vertrouwen. Je hebt de schandalen van Bpost en de pensioenen in het parlement. Dan krijg je te horen dat dat niet tegen de wet is. Dat maakt me boos. Want dat gaat over waarden. Je voelt toch dat dit niet goed zit. Ik begrijp niet dat de politiek dat zelf niet ziet of niet tijdig ziet.

Op 9 juni 2024 zijn er grote verkiezingen. Voor jou een topdag?

Daar leven we vol spanning naartoe!(lacht) Er is de dag zelf. Maar ook de maanden vooraf. En nadien kan het nog maanden of zelfs jaren doorgaan op zoek naar een regering. Dat wordt dus heel druk.

Interview door Michel Helaers