Een gesprek met weervrouw Jacotte Brokken

“Ik geef toe: ik kijk zelf niet naar het weerbericht op tv”

“Ik hou van 20 graden”, zegt weervrouw Jacotte Brokken (30 jaar). “Met wat wolken en dan wat zon.” Intussen werden de wensen van de weervrouw waar. De grote hitte is wat verdwenen. Ook Jacotte was verrast door de hittegolf van september. Wablieft ging toen met haar zweten en praten in de tuin van de VRT. Onderwerpen waren er genoeg: bekend zijn, jong zijn … en natuurlijk het weer en het klimaat.

Wablieft: Het was 30 graden begin september. Was het voor jou ook puffen?

Jacotte Brokken: Ja, absoluut! Ik vind 25 graden al te veel. Dertig graden is voor mij echt afzien. Enkel op vakantie kan ik daar wat beter tegen. Dan draag je natuurlijk een shortje. En ik ga zwemmen in de zee. Dat is een verschil.

Doe je dingen anders tijdens de hitte?

Ik blijf dan heel vaak gewoon binnen. Ik voel me daar wel een beetje schuldig over. Bij mooi weer moet je toch buitenkomen? Maar dan doe ik dat …en ik druip van het zweet. Nee, laat maar.

Deze zomer trok je naar Griekenland. Hoe was je reis?

Daar was het nog warmer dan hier. Maar dat ging. Gek hé? We startten nochtans in de drukke hoofdstad Athene. Daarna gingen we naar de eilanden. Ik genoot van de bries op de boot. Van de bosbranden hebben we niks gemerkt, gelukkig maar.

Op heel wat plaatsen op aarde heb je maar twee echte seizoenen. Denk aan de moesson of de regentijd in Azië. Iets voor jou?

Dat is iets voor de tropen, warm én vochtig. Mijn man en ik waren al enkele keren in Japan. De eerste keer regende het. Als goede Belg hadden we een regenjasje bij. Toch had dat geen zin. Bij ons koelt het af bij regen. Daar niet. Regen of geen regen, het bleef er even drukkend warm (zucht). Dan blijf ik liever weg tijdens die moesson-maanden.

Volgens sommigen wordt het hier ook zo. Warme winters en heel natte zomers. Wat denk jij?

Mensen spreken van de opwarming van de aarde. Het gevolg is vooral dat het weer heviger en extremer wordt. Harder en langer regenen. Heter en langer warm, dat klopt zeker. Het klimaat verandert meer dan ooit. Of we hier de moesson krijgen, is een andere vraag.

We hebben ook een hittegolf gehad begin september. Dat is zeldzaam, toch?

Echt, dat is nog nooit gebeurd. Toch niet sinds er metingen zijn. In juni hadden we al een hittegolf. Dat verwacht je eerder in juli of augustus. Maar in september? Dat het 30 graden wordt, dat kan nog. Maar dat het vijf dagen na elkaar of langer zo warm is in september, wie had dat kunnen denken?

Dat brengt me ook bij de winter. Sneeuw, die valt toch nog maar zelden? En weinig …

Als kind had ik een slee thuis. De keren dat ik buiten kon spelen met de slee? Ik kan die op mijn ene hand tellen. Ik zou er geen geld meer aan uitgeven als ouder (lacht).

Jij kan het weten, jij bent weervrouw van de VRT. Mag ik je beroep omschrijven als ‘uitlegger’ van het weer?

Dat kan je wel zeggen. Ik ben een beetje de ‘vertaler’ van de informatie over het weer. En die komt dan weer van de weerdienst KMI.

Uitleggen, heb je dat altijd graag gedaan?

Heel erg. Dingen die ik leer, wil ik heel graag doorgeven. Ik studeerde chemie. Mijn eerste job was trouwens lesgeven in de middelbare school. En ik geef nu ook nog les aan de Artevelde-hogeschool. Mijn vak is ‘klimaat-journalistiek’. 

Een leerkracht staat voor een klas met leerlingen. Als weervrouw sta ik in een studio met een camera. Toch kom ik zo elke dag bij de mensen in de huiskamer. Die band kan je een beetje vergelijken met de band die ik had met mijn leerlingen. En ik onderschat de kijkers nog elke keer opnieuw.

Hoezo?

We hadden onlangs technische problemen met een uitzending. We hadden ons overzicht van de maand niet kunnen uitzenden. De VRT heeft toen veel berichten van kijkers gekregen, ongelooflijk! Ze verwachten duidelijk veel van ons.

Heb jij als weervrouw een groot voorbeeld?

Dan toch Frank Deboosere. Dat is zo een monument. Dat hebben we gezien bij zijn pensioen. Ik heb geluk gehad. Voor ik echt begon, heb ik nog heel veel van hem kunnen leren. 

Frank is ook heel creatief, met van alles bezig. En er is ‘een hoek af’, zoals ze zeggen (lacht). Zo wil ik mezelf ook graag zien. Frank in een groen pak op het scherm, zodat je enkel zijn hoofd en zijn handen zag, dat zie ik me ook nog doen.

Frank was 35 jaar lang weerman. Wil jij even lang weervrouw zijn?

Dan ben ik 65 jaar. Dat kan, hé (lacht). Ik denk dat zoiets niet meer van mijn generatie is. Jongere mensen wisselen vaker van job. Voor alle duidelijkheid: ik doe deze job heel erg graag! Ik kijk nog niet te ver naar de toekomst.

Je spreekt nu over de toekomst. Denk je dat er nog veel toekomst is voor een weervrouw of weerman? Wie kijkt er dan nog op het moment zelf naar tv?

Ik geef toe: ik kijk zelf niet naar het weerbericht op tv. Omdat ik dan niet voor tv zit. Ik zou het al moeten opzoeken op VRT MAX. Ik hoor het mensen ook vaak zeggen. “Je doet het goed als weervrouw. Maar ik kijk niet naar het weerbericht.” (lacht) En toch zijn er nu nog heel veel mensen die wel kijken. Voor hen doen we het. Binnen 35 jaar zijn de kijkers allemaal mensen van mijn leeftijd. Dat verandert veel.

Hoezo?

Eigenlijk doen we dat nu al bij VRT. Ik geloof in de weervrouw als een sterk aanspreekpunt. Als een vast gezicht over het weer. Dat gezicht dat mensen vertrouwen. Kijk naar wat ik nu al doe voor VRT. Ik post af en toe online filmpjes voor het nieuws van VRT. Voor de uitzendingen van Karrewiet zit ik vaak op TikTok. Ik ga langs bij de radiozenders, enzovoort. Dat is het begin van de toekomst.

Nu hoor je veel over de opwarming van de aarde. Herinner je je nog hoe dat begon?

Ik heb bijna nooit anders geweten. Ik herinner me wel toen ik ongeveer 12 jaar was. Op school sprak de leraar aardrijkskunde. Hij haalde er een wereldkaart bij. “Kijk”, zei hij. “Hier ligt Mexico. Het is door een golf van Mexico dat wij warmer weer krijgen. En het ijs smelt, en daardoor gaat die golf weg.” Dat was 2005. Sindsdien is het alleen maar erger geworden.

Mensen daarop wijzen, is dat ook jouw taak?

100% zeker. Gewoon omdat het feiten zijn. Ik ben nog maar een half jaar weervrouw. Toch heb ik al veel keren dat extreem weer mogen uitleggen.

Overdrijven we het probleem?

Dat denk ik niet. Ik geef ook mijn lessen ‘klimaat-journalistiek’. Wat leer je daar? Dat wij, de media, te veel de problemen melden. Maar niet de oplossingen. Daar moeten we aan werken. Let op: ook dat moet je kritisch doen. Zelf vind ik wat de VRT over klimaat doet, heel tof. Omdat die ook hoopvolle verhalen blijft brengen.

Mensen worden soms klimaat-moe, toch?

Inderdaad. We hadden vroeger al klimaat-ontkenners. Die zeggen dat er geen probleem is met het klimaat. Daar komen nu de mensen bij die klimaat-moe zijn. Ze denken dat alles al voorbij is. We gaan naar de afgrond. Dus moeten we ons best niet meer doen om het op te lossen. Volgens mij zijn die ideeën even gevaarlijk als die van de klimaat-ontkenners.

Als tv-weervrouw ben je plots een bekende Vlaming. Hoe is dat?

Vooraf kan je dat moeilijk inschatten. Onderschatten deed ik niet. Toch valt dat nog mee. De eerste weken voelde ik me daar zelf een beetje ongemakkelijk bij. Op restaurant dacht ik onmiddellijk: ‘Oei, wie heeft mij hier gezien of herkend?’ Nu kan ik dat van me afzetten. Af en toe spreken mensen me aan. Meestal gebeurt dat kort en beleefd.

"Op restaurant dacht ik onmiddellijk: ‘Oei, wie heeft mij hier gezien of herkend?’ Nu kan ik dat van me afzetten."

Interview door Michel Helaers