Zusjes

Vorige week werd ons gezin twee zusjes rijker. Betty en Boep heten ze. En we zijn zó gelukkig dat ze eindelijk bij ons zijn. Ze komen uit het asiel. Het katten-asiel.

Terwijl ik deze blog schrijf, liggen de zusjes samen in mijn schoot te slapen. Ik weet niet waar Betty begint en waar Boep eindigt. Eén heerlijke hoop kat is het. Met nul zorgen. Ze spinnen zo hard dat mijn stoel davert. Prrrrrrrrrrr. Wat een zalig geluid is dat. Een mens kan dat niet. Daar moet je een kat voor zijn.

Ik denk terug aan vorige nacht. Toen klonken er andere geluiden in ons huis. Urenlang trommelden hun pootjes wilde ritmes op onze trap. En om 4.37 uur schrok ik wakker van een luide knal in de living. Ik ging snel kijken. Op de vloer lag onze mooiste vaas. In duizend scherven. De zusjes zagen mij niet staan. Ze speelden voetbal met een scherf. 

Zie ze hier nu liggen! Ik geeuw en krab zachtjes achter een oor of vier. De hoop kat begint luider te spinnen. Slaap maar goed, zusjes, fluister ik. Het zal snel weer nacht zijn.

Bert