Vadergrappen

Een gewone middag aan de eettafel. Mijn zoon zit naast mij. Hij eet een broodje salami. Ondertussen krabt hij al minutenlang aan zijn arm. “Heb je jeuk?” vraag ik. Hij draait met zijn ogen en zucht: “Ja, vader. Ik heb jeuk. Waarom zit ik anders aan mijn arm te krabben?!” Gezellig.    

We eten verder. Dan krijg ik een goed idee voor een slechte grap. Mij inhouden lukt niet. “Je weet toch wat je moet eten als je jeuk hebt?” begin ik. Hij kijkt me zuur aan en haalt zijn schouders op. Even zeg ik helemaal niets. En dan: “Krabsla.”

Ik blijf serieus kijken. Maar vanbinnen lach ik me een bult. Niet om de grap, maar om de reactie van mijn zoon. Hij kreunt “help!” en slaat met zijn vlakke hand op het voorhoofd. Drie keer na elkaar. Dan weet je dat je slechte grap goed gelukt is.

Oud worden is niet makkelijk voor vaders. Elke dag worden onze zonen sterker en slimmer. Wij nemen een andere weg. Elke dag wat grijzer en saaier. Gelukkig zijn er vadergrappen. Die houden ons een beetje recht. 

Bert