Dag lieve lezer
Kijk eens naar mijn foto. Die is 11 jaar oud. Toen begon ik voor Wablieft te schrijven. Mijn haar is nu korter en grijzer. Vaak draag ik een bril. Ik werd pas 57 jaar. Zou ik een nieuwe foto laten nemen voor deze blog? Nee, want ik werk niet meer voor Wablieft.
Dat is niet mijn keuze. Begin september kreeg ik een telefoontje. “We moeten je laten gaan.” Daar begreep ik niets van. Ik deed altijd zo mijn best. Toch moest ik op zoek naar een andere job. Die job vond ik ook. Ik gaf mijn akkoord voor de job.
Net daarna kreeg ik weer een telefoontje. “We maakten een fout, sorry.” Ik kon toch nog voor Wablieft blijven schrijven. Ook daar begreep ik niets van. Waarom net op dat moment? In elk geval, dat telefoontje kwam helaas te laat.
Toch is dit geen vaarwel. Ik hoop dat het straks echt beter gaat met Wablieft. Wie weet op een moment dat mijn nieuwe job voorbij is. Zou ik dan weer een telefoontje krijgen? “We hebben je graag terug.” Ik denk dat de zon die dag zal schijnen.
