Adelina stelt zich voor

Mijn naam is Adelina en ik kom uit Roemenië. Ons gezin was arm, maar ik had een gelukkige jeugd. Ik was slim, lief en grappig. Wat had er mis kunnen gaan?

Vooral dat ik mijn leven al gepland had. Ik zou naar de universiteit gaan en daarna een heel leuke en goed betaalde baan vinden. Ik zou een geweldige kerel ontmoeten (het liefst een knappe dokter of advocaat). We zouden samen de wereld rondreizen en ons droomhuis bouwen (piepklein maar met een enorme tuin). En we zouden drie kinderen hebben (waarna ik nog steeds zo mager zou zijn als een kattenstaart).

Het heeft me 14 jaar gekost om elk punt van mijn plan te verknoeien, maar het is me gelukt.

Ik wilde altijd al lerares worden, maar iedereen zei dat ik gek was. Ik was wel goed in wiskunde. Daarom ging ik naar de economische universiteit in Boekarest.

Tussen mij en economie was het haat op het eerste gezicht. Ik slaagde er toch in om af te studeren (door veel koffie te drinken en alle studentenfeesten te missen). Ik deed een heleboel banen. Geen enkele vond ik leuk. En ik werd alleen verliefd op mannen met motors, tatoeages en problemen met alcohol, drugs of de wet.

Op mijn 25ste had ik twee nutteloze diploma's en was ik al gescheiden. Ik haatte mijn baan. Ik verhuisde naar België om mijn plan eindelijk waar te maken. Hier trouwde ik (opnieuw), kreeg een kind, scheidde (opnieuw), leerde Nederlands en vond een beter betaalde baan.

Om te bewijzen dat ik geen ‘loser’ ben: Mijn zoontje is heel gelukkig. Dit jaar heb ik mijn eigen huis gekocht (bijna zoals in mijn dromen: een groot appartement met een klein terras). Na zes jaar in België heb ik heel goede vrienden gemaak. Het soort vrienden dat je midden in de nacht kan bellen. Bijvoorbeeld als je te veel whisky gedronken had en beroofd werd (maar dat kan mij nooit overkomen, want ik drink alleen tequila). 

Ik ben nu bijna 32. Ik maak nog steeds goede en slechte keuzes. Maar bijna altijd met een glimlach.