Buddy’s voor zes maanden, vrienden voor altijd

Project Mozaïek in Mechelen 

Anne Van der krieken (67 jaar) was lerares. Nu is ze met pensioen. Heeft ze veel vrije tijd? Ja, maar die deelt ze graag met mensen. Met mensen die hulp nodig hebben. Ze helpt bijvoorbeeld in de les Nederlands in het CVO (centrum voor volwassenen-onderwijs). Ze is vrijwilliger bij de praattafels Welcome in Mechelen en ‘t Klapgat. En ze is ‘buddy’. Zo leerde ze Eleyan kennen.

Eleyan Wadi (43 jaar) kwam bijna drie jaar geleden naar België. Hij komt uit Palestina. Nu woont hij in Mechelen. Hij wil graag werken. Maar zijn Nederlands is nog niet goed genoeg, ook al volgt hij les. Daarom zoekt hij contact met mensen die Nederlands spreken. Zo leerde hij Anne kennen.

Anne

Anne: Ik leerde Eleyan kennen bij Welcome in Mechelen. Dat is een praattafel. Mensen die Nederlands spreken en anderstaligen zitten samen aan tafel. En ze praten Nederlands. Ik ben daar vrijwilliger. Ik zat naast Eleyan aan tafel, en het klikte vanaf de eerste minuut. 

Hoe werd je zijn buddy?

Na de praattafel liepen we samen naar huis. Ik vertelde Eleyan dat ik buddy was. Eleyan zei: “En ik zoek een buddy! Wil jij mijn buddy zijn?” Natuurlijk wilde ik dat. Ik nam contact op met Mozaïek. En het was in orde.

Is dat de gewone manier om een buddy te vinden?

Nee. Vorige keer leerde ik iemand kennen via het project Mozaïek. Je hebt eerst een gesprek met de verantwoordelijke. Je krijgt info. Wat verwachten ze van je? Wat wil jij? Daarna zijn er korte gesprekken. Je ontmoet verschillende anderstaligen om een ‘klik’ te vinden. 

En werd je zo een buddy?

De eerste keer is het niet gelukt. Maar bij de tweede ontmoeting was er een klik. Dat was met Ayman, een alleenstaande man. Ook uit Palestina. Eerst was ik onzeker. Ik was bang dat we niets te zeggen hadden. Maar er zijn nooit stiltes. Er is altijd wel iets waarover we kunnen praten. 

Ben je nog altijd zijn buddy?

Nee, een buddy ben je voor zes maanden. Nu zijn we vrienden. Vandaag begint hij met een cursus Nederlands aan de universiteit van Antwerpen. Dan stuur ik een kaartje om hem succes te wensen. Soms belt hij nog om iets te vragen.

Hoe kwam je op het idee om buddy te worden?

In 2019 werd ik weduwe. Ik had het heel moeilijk. Toen las ik een artikel over buddy’s. Ik ben lerares dus dat was echt iets voor mij. Ik help graag. 

Wat doen jij en Eleyan zoal? 

We wandelen veel door de stad. Of we gaan naar de Kruidtuin. Daar is in de zomer elke week een muziekfestival. En daarna gaan we weer wandelen. 

Maar tijdens dat wandelen komen de vragen. Bijvoorbeeld: “Ik begrijp de dokter niet. Kan je hem bellen voor mij?” Of ik help een tandarts te zoeken. Of ik ga mee naar het ziekenhuis. Alleen in de wachtzaal zitten? Dat kan toch niet!

Dat is intens. Lukt dat voor jou?

Ja, ik trek het me nogal aan. Maar ik zou eenzaam zijn als ik niks te doen had. Dus het helpt mij ook. Eleyan is ook mijn buddy. Ondertussen heb ik zijn familie leren kennen. Ik zie dat ze gelukkig zijn. Mijn eerste buddy Ayman noemt me zijn grote zus. De mama van Eleyan noemt me ook familie. Dat is fijn. 

Waarom ben je graag buddy?

Ik vind het fijn dat het één op één is. Je leert elkaar goed kennen. Je kiest wanneer je afspreekt. Je kiest zelf wat je doet en waar je heen gaat. Dat is fijn. En je leert ook van elkaar. 

Wat heb jij geleerd?

Minder jachtig leven. Minder op de tijd letten. En ook ander lekker eten, en andere gewoontes. Ik leer nu zelfs nieuwe plaatsen in Mechelen kennen. Eleyan kent soms een kortere weg.

Eleyan

Wablieft: Hoe heb je Anne leren kennen?

Eleyan: Ik wilde meer weten over Mechelen. En ik wilde Nederlands leren. Ik kende al veel woorden. Maar ik was bang om te spreken. Ik kon niet zo goed zinnen maken.

Dus ben ik naar de praattafel Welcome in Mechelen gegaan. Daar maakte ik kennis met Anne. 

Hoe was dat?

Ik vind het fijn om met Belgische mensen te praten. Vroeger sprak ik alleen Arabisch. Ik ging wel naar de Nederlandse les, maar buiten de les sprak ik alleen Arabisch.

Na de praattafel liep ik naar huis, samen met Anne. We bleven maar praten. Ik was zo trots. 

TR-o-T-S. Dat is moeilijk (lacht).

Anne vertelde me dat ze buddy is. En ik vroeg: “Anne, wil je mijn buddy zijn?”

Wat een toeval!

Ja. Wat een geluk. Ik kreeg info over het project Mozaïek en heb een contract getekend. Het duurt zes maanden. Maar dat is veel te weinig. 

Wat doen jullie zoal?

We gaan veel wandelen. We bezoeken de toren en oude gebouwen. We gaan naar de markt. Anne kent Mechelen heel goed, want ze woont hier al lang. Ze wijst me de weg. 

Woon je graag in Mechelen? 

Ja, Mechelen is groot. Er is veel te doen, ook voor kinderen. De zoo, het park, de speeltuin.  

Mijn familie is in december naar België gekomen. Mijn ouders, mijn vrouw en vier kinderen. Mijn appartement is natuurlijk veel te klein. Dus Anne helpt me een huis te zoeken.

Ze helpt ook om de kinderen in te schrijven op school. Ze gaan nu alle vier naar school. Ze leren heel snel. 

Doet Anne veel voor jullie?

Heel veel. Ze heeft een groot hart. Ze helpt met brieven die ik niet begrijp. Ze legt uit wat ik moet doen. Of ze helpt om een afspraak te maken of om te bellen. Het OCMW zorgt ervoor dat alle papieren in orde komen. Maar Anne helpt me met de dagelijkse problemen.

Door Anne leer ik Nederlands. En ik leer nieuwe mensen kennen. Zo heb ik meer kans op werk.

Wil je graag werken? 

Ja. Ik heb een diploma in zaken en administratie uit Palestina. Maar ik moet nog beter Nederlands kennen. 

Hoe gaat het nu met je Nederlands?

Ik spreek al veel beter Nederlands. Ik begrijp nu veel meer en ik maak goede zinnen. Ik ben niet meer bang om fouten te maken. Ik maak nog wel fouten, hoor! Maar Anne helpt me om de juiste woorden te zoeken. Of om iets te begrijpen. Of om woorden juist uit te spreken. Ze zegt dan: “Nee Eleyan, niet T-o-Rst. Het is TR-o-T-S!  Opnieuw, Eleyan.” Nederlands leer ik op school. Oefenen doe ik met Anne.

Ben je blij met je buddy?

Het buddy-project is twee keer per maand. Maar Anne is meer dan het project. Anne is mijn vriend. En de vriend van mijn familie. 

Het project is nu gedaan. De zes maanden zijn om. Wat nu?  

Ik kan nu veel zelf. Bijvoorbeeld mijn facturen betalen. Ik ga alleen naar het ziekenhuis. 

Maar ik heb nog elke week contact met Anne. Het resultaat van het project is dat ik nu een vriend heb. En ik heb vertrouwen in mezelf.

Interview door Vicky Hoogmartens 

Nederlands oefenen en de buurt leren kennen. Dat is project Mozaïek.

• Woon je pas in Mechelen? Kom je uit een ander land? En wil je mensen in je buurt leren kennen? Wil je meedoen aan activiteiten in je stad of in je wijk? Wil je Nederlands oefenen? Wil je meer weten over de Belgische gewoontes? 

Mozaïek helpt je een buddy te zoeken. Dat is iemand die al lang in Mechelen woont.

Meld je aan op de website mijnbuddy.be

• Woon je al lang in Mechelen? En wil je de buddy worden van iemand die nieuw is in je buurt? Meld je dan ook aan op mijnbuddy.be

• Mozaïek is een project in Mechelen. Maar er zijn buddy’s in veel gemeentes in Vlaanderen en Brussel. 

Wat moet je doen?

Meld je aan op de website mijnbuddy.be.

Het Agentschap Integratie en Inburgering stuurt je aanvraag naar jouw gemeente.

De gemeente neemt contact op met jou.

Ze zoeken samen met jou uit wat mogelijk is.

Is er geen buddy-project in jouw gemeente? Dan zoekt de gemeente samen met het Agentschap Integratie en Inburgering een andere oplossing voor jou.

Wat doen buddy’s? 

◦ Dat kiezen ze zelf.

Je kan bijvoorbeeld 

▪ samen de buurt ontdekken

▪ meegaan naar een afspraak 

▪ samen huiswerk maken

▪ helpen met inschrijven bij een hobbyclub 

▪ een uitstap maken

▪ elkaar gezelschap houden 

▪ of gewoon babbelen bij een kop thee

Het belangrijkste is dat je zeker twee keer per maand samenkomt. En dat je Nederlands praat met elkaar.